جشن عاطفه ها دیگر معنا ندارد

جشن عاطفه ها مرا یاد آن ترانه گلریز می اندازد که می گوید: بگیر دست فتادگان را...
اون موقع من بچه بودم. این شعر موقع جشن عاطفه ها که فکر می کنم یک روز بود از پایگاه های جمع آوری کمک های مردمی پخش می شد. تلویزیون هم یک روز را به پخش تصاویری از  آن اختصاص میداد. اما اکنون روزهای زیادی از آن زمان می گذرد. دیگر پایگاه ها آن شور و حال گذشته را ندارند . البته این مسئله جای بحث دارد که در آن زمان مردم حس نوعدوستی بیشتری را داشتند و یا اینکه خودشان کمتر دچار فقر و نداری بودند و یا هم اینکه جامعه کمتر با تورم در ستیز بود اما امروزه همانطور که می دانیم صبق گفته های دولت نرخ ۱۵درصدی و در معنای کلی میتوان به نرخ بالای ۲۵درصد تورم اشاره کرد که این امر مجال اندیشیدن  و همیاری را از مردم گرفته است. هر روز می بینیم که پایگاه های جمع آوری جشن عاطفه ها خالی است و افرادی که در آن نشته اند با ارسال sms و یا بازی با موبایل خود را سرگرم می کنند.
یکی از دوستان در این باره می گفت: چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است....
در صورتیکه که من خودم به پول جهت امرار معاش و فراهم کردن نیاز های خانواده ام نیاز دارم و یا اینکه در میان فامیل هستند افرادی که نیاز مبرم به کمک دارند چرا باید پای این صندو ق ها حضور یابم. ما خود اکنون به کمک نیاز داریم . هم اکنون که مدرسه ها باز شده است و البته خدار و شکر که من یک فرزند بیشتر ندارم چرا که برای تامین نیازهای او با امکانات معمولی 300 هزار تومان خرج کرده ام حالا ببینید کسانی که بیش از این فرزند دارند و یا اینکه فرزند دانشگاهی نیز دارند در چه بدبختی گرفتارند و مطمئنا با قرض سال تحصیلی را شروع کرده اند . با این اوضاع نتمی دانم چرا ما اسم این را جشن گذاشته ایم شاید باید برایش یک مراسم عزا به پا کرد و گفت: چرا عاطفه ها کم شده است؟!......